Winterswijk – Geen flitsende pitch, doordacht businessplan of strak omkaderde missie en visie. Wel een jongen met een bak energie, de kop d’r veur, een hoop bewijsdrang en de vaste overtuiging: “Als je wil werken, dan komt het goed.” Twintig jaar geleden; op 1 mei 2005, schreef Sjoerd Frielink zijn eenmanszaak in bij de Kamer van Koophandel. Nu staat er een bedrijf met zo’n 40 collega’s, serieus goed materieel, een mooie klantenkring en een sfeer die net even anders is. “Donders goed voor mekaar,” zoals ze het zelf zeggen.
Stilzitten en braaf in de boeken was niet zo zijn ding. Als buitenkind was Sjoerd veel liever aan het sjouwen, straten, graven, maaien of slopen. Bij de buurman in de tuin, met Hans of Wiechert Beskers mee op klus, kelneren in ’t Gebouw… Alles wat op z’n pad kwam, pakte hij met beide handen aan. En zulke doeners… die pasten toen niet in het reguliere onderwijs. Op het Speciaal Onderwijs kreeg hij de nodige praktische skills mee en – als hij terugkijkt misschien wel net zo belangrijk – werd zijn bewijsdrang nóg groter. Sjoerd: “Die gedrevenheid om te laten zien wat ik wél kon heeft me écht geholpen om verder te komen.” Na afronding van zijn studie aan het AOC Oost (nu Zone College), is hij klaar voor het échte werk.
Jan Deunk, Sjoerds no-nonsense boekhouder was niet bang om een ventje van 19 een zet in de goeie richting te geven. “Je moet gewoon voor jezelf beginnen. Noem het maar Multidiensten, dan kun je alles anpakken wat je wil”, adviseerde hij. Zo gezegd, zo gedaan. Met een KVK-inschrijving, een tweedehands bus en een bedrijfsvoorraad die op één aanhanger paste ging Sjoerd aan de slag. Vanaf het erf van zijn ouders in ‘t Woold groeide het bedrijf gestaag. Letterlijk; steeds meer tuin werd gepromoveerd tot depot voor groenafval, puin, klinkers en machines. En met de komst van de eerste helpende handen werd ook de stapel pannenkoeken die moeder Frielink ’s zaterdags aan de werkers serveerde steeds hoger. Sjoerd denkt met weemoed terug aan die begintijd: “Alles stond overal, maar we kregen het wél voor elkaar. En lol hadden we ook.”
Wat begon als ‘een beetje van alles’ werd langzaam maar zeker steeds serieuzer. Eerst met zaterdagkracht Luuk en toen met hovenier Edwin als eerste vaste man in dienst. “Ik was helemaal niet van plan om mensen aan te nemen,” lacht Sjoerd. “Maar ik kende Edwin van een eerdere stage en die zag het wel zitten om bij mij te werken. Jan Deunk zei: ‘Ach joh, komt wel goed’ en voor ik het wist, had ik m’n eerste twee collega’s in dienst.” En toen ging het snel. Meer mensen, meer disciplines, meer werk, meer machines. Én meer ruimte, want dat hele spektakel in de tuin van pa en ma ging niet meer. Sjoerd verhuisde met zijn bedrijf en vriendin Anne naar een woning aan de Buys Ballotstraat en bouwde er een bedrijfspand naast. Daar groeide het bedrijf fanatiek verder, tot het weer uit de voegen begon te barsten. Sjoerd: “Al het materieel stond in de berm geparkeerd, het hek kregen we nog maar net dicht en ’s ochtends stond ik om half zes alle bussen en aanhangers op de weg te zetten voordat iedereen kwam.” Het bedrijf verhuisde naar de Ambachtstraat, maar door de zelfgecreëerde files van trekkers, kranen en ander materiaal voor de deur, vertrok het bedrijf al binnen twee jaar naar de huidige locatie: De Stevinstraat. Een groot terrein, ruime loods, eigen werkplaats en een recent opgeknapt kantoor. “We kunnen nu alles kwijt en we laden ons materieel gewoon binnen op. Dat is echt een verademing.”
Het klinkt misschien als één groot, booming succesverhaal – zo eentje waar alles vanzelf lijkt te gaan. Maar was het altijd feest? “Zekers niet,” zegt Sjoerd nuchter. “Er is ook een tijd geweest dat ik de telefoon bijna niet durfde op te nemen.” In een paar weken tijd ging álles mis wat mis kon gaan. Een kraan viel van de vuilnisbelt, een bus raakte total loss, een aanhanger werd geramd, een wielrenner reed tegen de zitmaaier aan en tot overmaat van ramp werd er een mobiele kraan gestolen. “Dat was echt een rotperiode waarin alles tegelijk kwam. De wet van Murphy. Je kon er weinig aan doen, maar het hakte er wel in. Gelukkig had ik goeie mensen en een fijn thuisfront om me heen, dan trek je er samen weer doorheen.” Ook dat hoort erbij, vindt hij nu. “Ondernemen is niet alleen maar vooruit. Het is ook op je bek gaan het oplossen en zorgen dat het morgen tóch weer draait. Gewoon doorgaan. Want stoppen… dat was nooit een optie.”
Twintig jaar later is Sjoerd Frielink Multidiensten flink gegroeid, maar het voelt nog steeds als dat kleine bedrijfje van toen. Die sfeer van ‘met elkaar de schouders eronder’ is gebleven. Iedereen kent elkaar, helpt elkaar, en weet waar de ander goed in is. Van groen tot grondwerk, van riool tot sloopwerk, van sneeuwruimen tot beregening en meer. Elke collega heeft z’n eigen specialiteit en met die kennis en kunde helpt het team elkaar; ook vanuit kantoor. Bij de samenstelling van zijn team kijkt Sjoerd verder dan diploma’s, certificaten en ander bewijsmateriaal: “Soms zie je in mensen zóveel drive en talent, alleen omdat het niet op papier staat worden ze vaak overgeslagen. Terwijl juist dat vuur, die inzet, die wil om iets van jezelf te maken – dát is goud waard.”
Als je binnenkijkt aan de Stevinstraat, zie je dat het team van Frielink er goed bij zit. Een strak ingerichte werkplaats, een zeer compleet machinepark, een stevige achterban op kantoor en een kantine waar het altijd gezellig is. Sjoerd: “Ik wil gewoon dat iedereen hier met plezier werkt. Daarvoor moet ’t spul zowel in materieel als organisatorisch goed op orde zijn. En het team moet goed samen gaan. Als je elkaar kent en waardeert, dan ben je d’r ook voor elkaar. En da’s écht belangrijk.”
Sjoerd is trots op wat er nu staat, op wat er gemaakt wordt en vooral op zijn team. Sjoerd: “Stuk voor stuk topcollega’s. Zonder hen geen Frielink!” “Maar ook anderen speelden een belangrijke rol in die twintig jaar.” Hij noemt zijn ouders, die ondanks wat bezorgdheid en gefronste wenkbrauwen altijd achter hem stonden, Jan Deunk, die hem het zetje gaf, de vele loyale partners en klanten en natuurlijk Anne, zijn vriendin, die al die jaren meebeweegt en meedraait in het avontuur, inmiddels met kinderen Seb, Fien en Loek erbij. “Zonder Anne had ik dit nooit gekund. Dat weet ik honderd procent zeker. Zij is de stabiele factor. Thuis en in het bedrijf.”
En hoe nu verder? Sjoerd zegt al jaren dat hij niet verder wil groeien, maar z’n agenda vertelt meestal wat anders. “Ach, zolang het leuk blijft en we de sfeer goed houden, moet je niks forceren. We hoeven niet de grootste te zijn. Als we maar mooi werk kunnen maken met fijne mensen. Van die klussen waar je trots op terug mag kijken, zoals de herinrichting van de Wooldstraat, de samenwerkingen met Waterschap en Natuurmonumenten, de campings en vele gave particuliere tuinprojecten. “Daar krijg ik echt energie van.”
Op 1 mei werd het jubileum al bescheiden gevierd, gewoon met het team – ouderwets met schnitzels en bier, net als vroeger. Na de zomer pakt het bedrijf groots uit. Dan is er een open dag voor heel Winterswijk, met volop activiteiten voor jong en oud. Sjoerd sluit af met een welgemeend dankjewel. Aan zijn team. Aan iedereen die het bedrijf ooit hielp of een kans gaf. En aan Winterswijk. “Dankzij deze plek, met al die verschillende opdrachten en mensen, kunnen wij doen wat we het liefste doen. Machtig mooi wark maken; elke dag weer. Bedankt!”